En omdat zij met zo velen zijn, zou hij ze bijna gaan geloven. Iets heel kleins in Een-Oog, blijft echter smeulen. Een verlangen dat de anderen hem ooit zullen begrijpen en zullen beseffen wat hij al die tijd heeft bedoeld. Dat smeulende in hem houdt hem gaande. Geeft hem hoop en levenskracht. "Eens, " denkt hij, "eens zullen ook zij het weten".

Image

 

Ik denk dat iedereen zich wel eens Een-Oog voelt op welk gebied dan ook. Dat iedereen wel eens iets heeft van "Waarom begrijpen ze dat nou niet ? Het is zo eenvoudig !" En dan ervaren, dat niet ieder-een de moeite neemt een ander te begrijpen. Overschreeuwd als zij zijn, houden Een-Ogen vaak liever hun mond, denkend: "Laat maar, mijn tijd komt nog wel".

Maar voordat het zover komt duurt het altijd een hele tijd, omdat de blinden het smeulende in hen niet kunnen herkennen. En helaas zijn de blinden altijd in de meerderheid en zij gunnen de werkelijke Een-Ogen geen kans. Niet zolang Een-Ogen zich niet bekwamen in het werkelijk duidelijk maken, wat zij nou precies bedoelen.

Maar gelukkig is er progressie waar te nemen. In al onze blindheid hebben wij allemaal een stukje Een-Oog in ons. Een stukje Een-Oog dat door de ander niet wordt herkend. Konden wij maar, als blinden onder elkaar, afspreken om in het nieuwe jaar elkaars stukje Een-Oog een kans te gunnen. Door tijd voor elkaar te nemen, onze denkkaders wat op te rekken, onbevooroordeeld naar elkaar te luisteren. Te proberen door elkaars ogen te kijken. En niet te snel te denken dat alleen wij zelf volledig ziende zijn. Want dat laatste heeft ons wereldje voorals nog niet veel goeds gebracht.

Een fijn, gezond, sportief en verdraagzaam 2007 toegewenst en ik zie jullie allen weer in het nieuwe jaar.

OSU!!

Shihan Sjaak van de Velde